اختلال پرخوری عصبی یا بولیمیا نروزا یک اختلال تغذیه‌ای است که باعث می‌شود فرد در یک زمان مقدار زیادی غذا مصرف کند و سپس سعی کند آن را از بدن خارج کند. علائم این بیماری می‌توانند فیزیکی ، رفتاری و احساسی باشد. علت دقیق پرخوری عصبی مشخص نیست ، اما ممکن است ترکیبی از عوامل ژنتیکی و رفتارهای آموخته شده باشد. آموزش و آگاهی از علائم این بیماری می تواند به پیشگیری از آن کمک کند. بولیمیا نروزا که به اختصار بولیمیا نیز نامیده می‌شود ، یک اختلال تغذیه‌ای است. اختلالات تغذیه‌ای شرایطی مرتبط با سلامت روان هستند که می‌توانند زندگی فرد را به خطر بیندازند. در این اختلال ، فرد درگیر وسواس نسبت به غذا و وزن خود می شود که این امر می‌تواند بر سلامت جسمی و روحی او تأثیر منفی بگذارد.
تلاش برای دفع غذا که شامل استفراغ عمدی یا استفاده از ملین ها می باشد. ملین ها داروهایی هستند که سرعت حرکت غذا در بدن را افزایش می‌دهند.
افراد مبتلا به بولیمیا معمولاً وزن طبیعی دارند ، اما خود را به شدت بر اساس شکل و وزن بدنشان قضاوت می‌کنند. این افراد معمولاً مشکلات عزت نفس دارند که ارتباط نزدیکی با تصویر بدنی آنها دارد.
این اختلال می‌تواند هر کسی را تحت تأثیر قرار دهد ، اما بیشتر در زنان شایع است. معمولاً در دوران نوجوانی یا اوایل بزرگسالی ظاهر می‌شود. در هر سال ، بین ۱٪ تا ۲٪ از افراد این اختلال را تجربه می کنند.
افراد مبتلا به بولیمیا نروزا معمولاً وزن طبیعی دارند و در چرخه ای از پرخوری و پاک سازی قرار می‌گیرند.
افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی معمولاً کمبود وزن دارند و برای کاهش وزن از رژیم های غذایی سخت ، روزه داری شدید و ورزش افراطی استفاده می‌کنند.
بولیمیا نروزا به سختی قابل تشخیص است ، زیرا بسیاری از افراد این رفتارها را مخفی می‌کنند.
علائم فیزیکی نیز شامل مشکلات دندانی است ، زیرا استفراغ مکرر می‌تواند به مینای دندان آسیب بزند. سایر علائم فیزیکی عبارتند از:
علت دقیق بیماری پرخوری عصبی مشخص نیست ، اما می‌تواند ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی باشد. افرادی که در خانواده شان سابقه اختلالات تغذیه ای دارند ، بیشتر در معرض خطر هستند. همچنین ، تأثیرات رسانه ای و فرهنگی می‌توانند بر تصویر بدن و عزت نفس فرد تأثیر بگذارند.
این بیماری می‌تواند مانع از دریافت مواد مغذی موردنیاز بدن شود و منجر به مشکلات جدی مانند موارد زیرشود:
پزشک از طریق معاینه فیزیکی ، بررسی سابقه پزشکی و علائم بیمار ، این بیماری را تشخیص می‌دهد. برخی سؤالات تشخیصی شامل موارد زیر هستند:
آزمایش های ارزیابی سلامت عمومی بیمار
درمان بیماری معمولاً توسط یک تیم متخصص از جمله روان شناسان و متخصصان تغذیه انجام می‌شود. روش های درمانی شامل موارد زیر می باشد:
بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال با درمان مناسب بهبود می‌یابند. بااین حال ، برخی افراد پس از بهبودی دوباره دچار عود بیماری می شوند و نیاز به درمان مجدد دارند.
اگر اختلال در تغذیه باعث استرس شما شده یا زندگی روزمره شما را مختل کرده است ، باید به متخصص تغذیه مراجعه کنید. به ویژه اگر علائمی مانند موارد زیر را تجربه کردید ، لازم است به پزشک مراجعه کنید.
برای دریافت اطلاعات بیشتر فایل پی دی اف زیر را مطالعه کنید:
